<เส้นทางบุญสู่โรงพยาบาล>

ช่วงเทศกาลปีใหม่ ช่วงเทศกาลสงกรานต์ และช่วงวันหยุดยาวต่อเนื่องกันของทุกปี

ผู้คนเดินทางสัญจรไปมา ด้วยเหตุผลต่าง ๆ กัน เช่น ไปเยี่ยมญาติ ไปเที่ยว ไปพักผ่อน ฯลฯ

การจราจรติดขัดคับคั่งทั่วประเทศ และมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นมากกว่าวันอื่น ๆ

ตำรวจและหน่วยงานของรัฐอีกหลายหน่วยงานทำหน้าที่อำนวยความสะดวก ตลอด 24 ชั่วโมง

รถพยาบาล รถ 1669 รถมูลนิธิกู้ภัย เปิดสัญญาณเสียง และให้สัญญาณไฟ เพื่อใช้ความเร็วในการไปช่วยเหลือผู้บาดเจ็บเพื่อนำส่งโรงพยาบาล

แต่ถนนหน้าโรงพยาบาล การจราจรก็คับคั่งติดขัดเช่นเดียวกันกับที่อื่น ๆ

ที่ <จ.อุบลราชธานี> ผมเป็น รอง ผบก.ฯ ผมได้นำเสนอโครงการ <เส้นทางบุญสู่โรงพยาบาล> ขึ้นมา

โดยบูรณาการหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง คือ ตำรวจ โรงพยาบาล รถ 1669 และมูลนิธิกู้ภัย

<หลักการ>

เมื่อรถรับผู้บาดเจ็บ ไม่ว่าจะเจ็บจากสาเหตุใดก็ตาม เพื่อไปส่งโรงพยาบาล

ให้โทรศัพท์แจ้งไปที่สถานีตำรวจท้องที่ ที่รถไปรับผู้บาดเจ็บนั้น ว่าเป็นรถของหน่วยงานใด ? ทะเบียนอะไร ? ที่หมายโรงพยาบาลไหน ?

ตำรวจจราจร และสายตรวจรถยนต์ สายตรวจรถจักรยานยนต์ ที่ไม่ติดภารกิจ จะเข้าอำนวยความสะดวกตามทางร่วมทางแยก ตรงที่มีสัญญาณไฟ ก็จะเปิดไฟเขียว หรือใช้สัญญาณมือแทน

ถ้าต้องเดินทางข้ามเขตสถานีตำรวจ ตำรวจที่รับแจ้ง เมื่อสั่งอำนวยความสะดวกในพื้นที่แล้ว จะต้องประสานให้สถานีตำรวจอื่น ๆ ทราบทันที

รถที่นำผู้บาดเจ็บไปโรงพยาบาล จะต้องแจ้งเส้นทางที่ผ่านเป็นระยะไปยังสถานีตำรวจ เพื่อตำรวจจะได้เข้าประจำจุดล่วงหน้า

และเมื่อผ่านจุดที่ตำรวจอยู่ ตำรวจที่ทำหน้าที่อำนวยความสะดวกเสร็จก็จะแจ้งต่อ ๆ กันไป จนถึงที่หมายโรงพยาบาล

มีการ<ทำประชาสัมพันธ์>ให้ประชาชนทั่วไปรับรู้ เพื่อขอความร่วมมือ

มีการนำโครงการนี้ เข้าที่ประชุมหัวหน้าส่วนราชการของจังหวัด เพื่อทราบ พร้อมทั้งขอความร่วมมือจากฝ่ายปกครองและท้องถิ่นในการสร้างความเข้าใจกับประชาชน

<แม่งาน> คือหัวหน้าสถานีตำรวจ ถือว่าเป็นหน้าที่ ทั้งในการปฏิบัติ บริหารสั่งการ และประชาสัมพันธ์

ผมให้ข้อคิดไปว่า <การช่วยเหลือนำส่งผู้บาดเจ็บไปยังโรงพยาบาลด้วยความรวดเร็วเร่งด่วน ทำให้ผู้บาดเจ็บมีโอกาสได้รับการรักษาพยาบาล
จากแพทย์ได้ทันท่วงที หรือเร็วขึ้นกว่าเดิม ที่จะตาย ก็รอดตาย ที่เจ็บมากก็จะเจ็บน้อย ที่เจ็บน้อยก็จะหาย การช่วยให้คนไม่เจ็บและไม่ตาย มันได้ทั้งหน้าที่และได้ทั้งบุญ>

นายสุรพล สายพันธุ์ ผวจ. อุบลราชธานี เห็นชอบและชื่นชมในโครงการนี้มาก

ต่อมา เมื่อผมย้ายไปอยู่ ภ.จว.ชัยภูมิ ผมก็นำเอาโครงการ <เส้นทางบุญสู่โรงพยาบาล> ไปทำที่ <จ.ชัยภูมิ>

นายพรศักดิ์ เจียรณัย ผวจ. ชัยภูมิ ก็เห็นชอบและชมว่าดีมากเช่นเดียวกัน

ที่พิเศษสุดคือ นพ.สุรวิทย์ คนสมบูรณ์ สส.ชัยภูมิ และเป็น รมช.สาธารณสุข บอกว่าจะนำโครงการนี้ไปเป็นแนวทางใช้ทั่วประเทศ

<แต่มีเหตุการณ์ทางการเมืองเสียก่อน>

วันรุ่งขึ้นหลังจากการประชุมชี้แจงโครงการ ตำรวจทุกนายต่างก็ปฏิบัติหน้าที่ตามปกติ

ยามเช้าประมาณ 07.45 น. เศษ ขณะที่ ด.ต.วีรชัย เป้าลี ทำหน้าที่จัดการจราจรอยู่หน้าโรงเรียนอนุบาล ได้รับแจ้งทางวิทยุสื่อสารของตำรวจว่า<มีรถพยาบาล นำคนเจ็บจากบ้านขี้เหล็กใหญ่ จะไปโรงพยาบาลชัยภูมิ ให้ไปอำนวยความสะดวกที่ห้าแยกโนนไฮ>

ห้าแยกโนนไฮเป็นทางร่วมทางแยกขนาดใหญ่ การจราจรติดขัดมาก

ด.ต.วีรชัย ฝากครูให้ดูแลการจราจรหน้าโรงเรียนแทน แล้วขี่รถจักยานยนต์ไปอำนวยความสะดวกที่ห้าแยกโนนไฮทันที

รถพยาบาลผ่านไปด้วยความสะดวกรวดเร็ว เมื่อแจ้งศูนย์วิทยุสื่อสารของตำรวจแล้ว ด.ต.วีรชัย ก็ขึ้นรถจักยานยนต์ เพื่อจะไปทำหน้าที่ต่อที่หน้าโรงเรียนอนุบาล

มีโทรศัพท์เข้าเครื่องมาพอดี เป็นหลานสาว พูดว่า<เมื่อกี้นี้ เห็นน้ายืนอยู่ตรงห้าแยกโนนไฮ ใช่มั้ย ?>

ด.ต.วีรชัย ตอบและถามหลานสาวกลับไป<ใช่ ไปไหนมา ? ทำไมเห็น ?>

หลานสาวอธิบาย<รถพยาบาลที่ผ่านห้าแยกโนนไฮตรงที่น้าอยู่ เขามารับยายไปส่งโรงพยาบาลยายหน้ามืดล้มลงตอนกินข้าวเมื่อเช้า หนูมากับยายด้วย>

ยายคือแม่บังเกิดเกล้า ของ ด.ต.วีรชัย หลานสาวคือลูกของพี่สาวโต รู้ความแล้ว

ด.ต.วีรชัย รีบขี่รถจักยานยนต์ ไปที่โรงพยาบาลชัยภูมิทันที

ทราบจากหมอว่า<เส้นโลหิตในสมองตีบ>

ทราบจากพยาบาลว่า<โชคดีที่ขณะเกิดเหตุ หลานสาวอยู่ด้วย และแจ้ง 1669 จึงได้มีรถพยาบาลไปรับ>

คนขับรถ 1669 บอก ด.ต.วีรชัย ว่า<ทุกทางร่วมทางแยก และทุกจุดที่มีสัญญาณไฟจราจร มีเจ้าหน้าที่ตำรวจไปอำนวยความสะดวกอยู่รถจึงนำคนป่วยมาถึงโรงพยาบาลได้อย่างรวดเร็วหมอรักษาได้ทันท่วงที>

ด.ต.วีรชัย ยกมือไหว้ขอบคุณหมอ พยาบาล และคนขับรถที่ช่วยชีวิตแม่เขาเอาไว้

ด.ต.วีรชัย มาเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟัง และพูดว่า<ถ้าไม่มีโครงการนี้ แม่ผมคงแย่แน่ ๆ>

ผมพูดชมเชยให้กำลังใจ ด.ต.วีรชัย และพูดตบท้ายว่า<เทวดาคงดลใจ เพื่อให้ลูกได้มีโอกาสแสดงความกตัญญูต่อแม่>

ผมนำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไปพูดในที่ประชุมหัวหน้าส่วนราชการ ของ จ.ชัยภูมิ ทุกคนฟังด้วยความสนใจและทึ่งในสิ่งที่เกิดขึ้นมีคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า<โครงการนี้ มีปาฏิหาริย์ทันตาเห็นจริง ๆ>

ผมคิดเสมอว่า<การตั้งใจปฏิบัติหน้าที่ การตั้งใจทำในสิ่งที่ดี ย่อมมีความงดงามตามมาเสมอ>

พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท