“เมื่อไหร่ มันจะสงบเสียที” เสียงสะท้อนดังพร้อม ๆ กัน !

ร้านกาแฟร้านเดิม โต๊ะตัวเดิม เก้าอี้ตัวเดิม เอสเพรสโซร้อนดับเบิลช็อตเหมือนเดิม

สีกาแฟดำปี๋ แต่กลิ่นกาแฟหอมละมุน เพียงจิบแรก ก็ชื่นใจ

โต๊ะซ้ายมือ ชายฉกรรจ์ตัดผมสั้นเกรียน ท่าทางมียศมีตำแหน่ง นั่งอยู่ บนโต๊ะมีเครื่องดื่มเย็นหนึ่งแก้ว มีหนุ่มน้อยผมสั้นเกรียนเช่นกัน เข้ามาพูดคุย ท่าทางพินอบพิเทา

โต๊ะขวามือ เป็นหนุ่มสาวคู่หนึ่ง หนุ่มเอาโน๊ตบุ๊คมาวางบนโต๊ะ คุยกันไป พิมพ์โน้ตบุคไป จิบกาแฟไป

โต๊ะถัดมา เป็นนักศึกษาสาว บนโต๊ะวางโน๊ตบุ๊ค กำลังค้นหาอะไรบางอย่างในโน๊ตบุ๊คนั้น มีน้ำเปล่าหนึ่งขวดวางอยู่ พร้อมกับเครื่องดื่มเย็นอีกหนึ่งแก้ว

กลางร้าน มีโต๊ะใหญ่แต่เตี้ยสองชุด มีเก้าอี้เป็นเบาะนวม ขาประจำนั่งอยู่เต็ม

มุมห้องใกล้ประตูเข้าออก มีลุงอ้วน ๆ นั่งอยู่ นี่ก็ขาประจำเช่นกัน

ขอบคุณภาพจาก : Thaipost

มีเสียงพูดคุยกันทุกโต๊ะ ยกเว้นโต๊ะลุงอ้วน เสียงเบาบ้าง เสียงดังบ้าง สลับกับเสียงหัวเราะ เป็นไปตามอารมณ์

แต่ที่แน่ ๆ คือ ไม่มีเสียงสะอื้น ร่ำไห้

เครื่องปรับอากาศภายในร้าน ทำงานเงียบกริบ แต่เย็นฉ่ำทรวง

คิดถึงพี่น้องทหารหาญ อส. และตำรวจตะเวนชายแดน <ตชด.> ที่อยู่ปฏิบัติหน้าที่ตามแนวชายแดนของประเทศ

พวกท่านอยู่อย่างไร ?
กินอย่างไร ?
ฝนตกเปียกไหม ?
กลางคืนหนาวไหม ?
กลางวันร้อนไหม ?

ต้องกอดปืนแทนลูกเมีย
ต้องยิง ต้องปะทะกับคนที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากัน
ต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพันเพื่อประเทศชาติ

เมื่อไหร่มันจะสงบเสียที ?
เมื่อไหร่มันจะจบเสียที ?
เมื่อไหร่พวกท่าน เหล่าทหารหาญ อส. ตชด. จะได้กลับที่ตั้ง กลับบ้านเสียที ?

ยุคการทหารนำการเมือง หมดยุคไปตั้งแต่มีการปฏิวัติรัฐประหารครั้งสุดท้าย เมื่อวันที่ 22 พ.ค. 2557

ขอบคุณภาพจาก : กรุงเทพธุรกิจ

ปัจจุบันจึงเป็นยุคของการเมืองนำการทหาร

ขอให้ท่านผู้นำทางการเมือง
ทั้งที่อยู่หน้าฉากและหลังฉาก

ได้โปรดใช้ความรู้ความสามารถและศิลปะทางการเมือง

รีบทำให้ปัญหาชายแดนมันสงบ
รีบทำให้มันจบ
และรีบทำให้พี่น้องทหารหาญ อส. ตชด. ได้กลับที่ตั้ง ได้กลับบ้านเสียที

ครอบครัวเขารออยู่

ขอบคุณภาพจาก : Praew.com

พวกผมคนแนวหลัง ขอเป็นกำลังใจให้
และถ้าพบเห็นพวกท่าน ทหารหาญ อส. ตชด. ที่ร้านกาแฟ ที่ผมอยู่พอดี
ขออนุญาตเลี้ยงกาแฟท่าน

เป็นความรู้สึกจากใจของคนแนวหลังอย่างผมครับ

พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท