ผมเป็นผู้ชายตัวเล็ก ๆ ถึงจะไม่สูงมาก แต่ก็ไม่ดูว่าเตี้ย เข้าเกณฑ์รับราชการได้

ผิวพรรณดำแดง แต่ไม่ดำเท่าไหร่ ถ้าไว้ผมยาว ผมจะหยิกหยักศก

เค้าโครงใบหน้า ถ้ามองตรง ก็พอไปวัดไปวาได้ แต่ถ้ามองด้านข้าง เห็นเหลี่ยมชัดเลย เพราะกระดูกกรามใหญ่

ในวัยหนุ่มฉกรรจ์จนถึงปัจจุบันนี้ มีคนทักผมว่า หน้าคล้ายคนมีชื่อเสียงอยู่สองคน

คนแรก <นายกฯทักษิณ ชินวัตร>

วันหนึ่ง ผมแต่งกายด้วยชุดสุภาพธรรมดา นั่งอยู่ในรถยนต์ส่วนตัวด้านหน้าซ้าย เปิดกระจก พลขับลงไปซื้อของ แม่ค้าขายต้นไม้ริมถนนสุขาภิบาล น่าจะเขตบางกะปิ กทม. ได้มองมาที่ผมหลายครั้ง ผมก็เลยยิ้มให้ แล้วถามว่า

<มีอะไรหรือเปล่าครับ ? เห็นมองมาทางผมหลายครั้ง>

แม่ค้าก็ยิ้มแล้วพูดว่า <นึกว่านายกฯ ทักษิณมา>

ผมหัวเราะ พูดว่า <ผมไม่ใช่นายกฯ ทักษิณนะครับ>

แล้วผมกับแม่ค้า ก็ต่างคนต่างยิ้มให้กัน

เร็ว ๆ นี้ ที่ประเทศไต้หวัน ไกด์สาวใหญ่ เป็นชาวเขาดอยแม่สลอง มาทำงานและอยู่ไต้หวันกับพี่สาว ระหว่างที่อยู่บนรถนำเที่ยวรอบเกาะ เธอพูดกับผมว่า

<เฮียหน้าเหมือนทักษิณเลย>

สองเหตุการณ์นี้ ห่างกันประมาณ 20 ปีเศษ

คนที่สองที่ผมถูกทักว่าหน้าคล้าย <คุณชัชวาลล์ คงอุดม> หรือที่เรียกหากันในวงการว่า <ชัช เตาปูน>

ช่วงเป็นรอง ผกก.ด่าน ตม.สะเดา จว.สงขลา ผมนัดพรรคพวกมาเจอกันที่ ห้องอาหารโรงแรม เจบี หาดใหญ่ ผมนั่งโต๊ะกลางห้องอาหาร เพื่อให้พรรคพวกที่มาเห็นได้ง่าย ๆ

มีแขกเหรื่อเข้ามาในร้านเป็นระยะ จนเกือบเต็มร้าน แต่ที่แปลกคือ หลายคนที่เข้ามานั้น มองมาที่ผม มองแล้วก็มองอีก จนผมรู้สึกผิดสังเกตุ

สักครู่ใหญ่ พรรคพวกที่ผมนัดไว้ ได้เข้ามาในร้าน เดินตรงเข้ามายกมือไหว้ผม แล้วหันไปพูดสำเนียงคนภาคใต้กับบางคนว่า

<บอกให้มาก่อน จะได้มานั่งเป็นเพื่อนพี่เขา แล้วทำไมไปนั่งโต๊ะนั้นล่ะ ?>

คำตอบสำเนียงใต้กลับมา <ผมคิดว่าเป็นชัช เตาปูน ครับ>

ผมสะดุ้งเฮือกทันที คิดในใจว่า <ถ้าคุณชัช มีศัตรู ผมอาจจะโดนยิงผิดตัวแน่>

อีกหลายปีผ่านมา ผมเป็น ผกก. อยู่ที่ บช.ศ. ช่วงนั้นมีการเลือกตั้ง สว. ทั่วประเทศ มีป้าย มีโปสเตอร์หาเสียงติดอยู่ตามทางเท้าและใต้สะพานลอยเต็มไปหมด

ภาพของชัช เตาปูน ใส่สูท ครึ่งตัว ใบหน้าอมยิ้มเล็กน้อย ผมขับรถไปเจอเข้า ผมยังอุทานเองเลยว่า <นี่มันรูปเรานี่หว่า> 

วันลงคะแนนเลือกตั้ง สว. ผมแต่งเครื่องแบบไปใช้สิทธิ์ตามหน้าที่พลเมืองที่ดี ที่เขตดอนเมือง

ขณะที่อยู่ในแถวเพื่อไปลงคะแนนตามคิวมาก่อนมาหลัง ผู้อยู่ในแถวหลายคน มองมาที่ผมแล้วหลบสายตา แต่สักครู่ก็มองมาอีก

ผมคิดว่า เขาคงมองเครื่องแบบที่ผมสวมใส่ แต่ผิดคาด มีหญิงวัยกลางคน ๆ หนึ่ง ได้พูดกับผมว่า <เป็นตำรวจจริง ๆ หรือว่าเป็นชัช เตาปูน ?>

ผมยิ้มบอกว่า <ผมเป็นตำรวจครับ เป็นตำรวจจริง ๆ ไม่ได้ปลอมตัวมา>

คนในแถวพากันหันมามองผม แล้วชายวัยกลางคน ๆ หนึ่ง ก็พูดว่า <ผมก็ว่าเป็นชัช เตาปูน ปลอมตัวมาดูการลงคะแนนเหมือนกัน>

ผมหัวเราะและพูดว่า <ถ้าชัช เตาปูน ปลอมตัวมา เขาคงไม่แต่งเครื่องแบบตำรวจหรอกครับ เพราะผิดกฎหมาย>

วันหนึ่ง ขณะที่ผมเป็นรอง ผบก.ภ.จว.อุบลราชธานี พ.ต.อ.พงษ์พล หรือ เงาะ ได้เอาเหรียญ <พญาสิงหนาทราชา> มาให้ผมหนึ่งเหรียญ เป็นเหรียญเงิน ทรงกลม ตรงกลางเป็นรูปนูนพญาสิงหนาทราชา เจ้าเมืองคนแรกของ จว.แม่ฮ่องสอน อีกด้านหนึ่ง เป็นยันต์หมอนสามชั้น แบบเดียวกับเหรียญเจ้าคุณนรฯ วัดเทพศิรินทร์

เงาะบอกผมว่า <ผมบังเอิญได้เหรียญนี้มา เห็นว่ามีคำ <สิงหนาท> นามสกุลของพี่อยู่ด้วย และที่สำคัญ พี่ลองดูหน้าของพญาสิงหนาทราชา ผมว่าเค้าโครงหน้าท่าน เหมือนกับพี่เลย>

พ.ต.อ.มงคล หรือ หมง ซึ่งอยู่ตรงนั้นด้วย ก็พูดสนับสนุน

ผมดูอย่างพินิจพิเคราะห์ แล้วเอารูปผมมาเปรียบดู มีส่วนคล้ายมากทีเดียว

สรุปว่า หน้าผมคนเดียว แต่ไปคล้ายกับคนมีชื่อเสียงถึงสามคน ซึ่งก็แล้วแต่มุมมองของแต่ละท่าน

เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา ไม่ได้เน้นสาระอะไรหรอก เพียงแต่พยายามคิดแล้วเขียน เพื่อให้สมอง จิตใจ และอวัยวะของร่างกาย ได้ใช้งาน

ช่วยพิจารณาดูภาพ แล้วช่วยคิด ว่าผมหน้าคล้ายใครที่สุด ไม่คล้ายใครเลย หรือว่าผมมโนไปเอง

ขอบคุณครับ

พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท